پاکستان در ماه آوریل 1999 یک فروند موشک Ghauri 2 یا Hatef 6 را آزمایش کرد که یک نسخه بلندتر از موشک Ghauri 1 بود و دارای حداکثر برد معادل 2500 کیلومتر بود. ممکن است که موشک شهاب ? شبیه Ghauri 2 باشد.
پیشرفت و توسعه شهاب ? هنوز واضح و شفاف نیست، اگرچه اسرائیلیها معتقدند که این موشک تا سال 2001 وارد خدمت خواهد شد اما تا جولای 2001 هیچگونه آزمایش پروازی نداشته است. ایرانیها اعلام کرده اند که در حال طراحی یک وسیله برای پرتاب ماهواره هستند و موشک شهاب ? ممکن است اولین نامزد و وسیله برای برای انجام این ماموریت باشد.هرچند به جزئیات بیشتری در این باره اشاره نشده است.اما ایرانیها به خوبی به این مساله واقفند که اجرای این برنامه بدون عقد قرارداد با هیچ شرکت خارجی بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود.

گزارشهای رسیده حاکی از آن است که ایران توسعه برنامه موشکی دیگری با عنوان شهاب 4 را در دستور کار قرار داده است. این برنامه در سال 1997 شناخته شد. گزارشهای مختصری از منابع اسرائیلی حاکی از آن است که ایران در ساخت موشک شهاب 4 از متحد قدرتمند و مخصوصش یعنی روسیه کمک گرفته است . آنها معتقدند که تکنولوژی ساخت موشک شهاب 4 برگرفته از یک نوع موشک بالستیکی میان برد روسی به نام SS-4 Sandel یا همان R-12 که برای اولین بار در سال 1958 وارد خدمت شد . هر چند این مساله توسط ایران و روسیه کاملا مخفی نگاه داشته شده است.

گزارشهای رسیده از داخل ایران حاکی از این است که ایرانیها در حال برنامه ریزی برای توسعه یک موشک بالستیکی با بردی معادل 4000 کیلومتر هستند که وسیله بسیار مناسبی برای پرتاب ماهواره می‌باشد و این شاید سر آغاز طراحی و ساخت شهاب 5 یا ? باشد. آنچه ممکن به نظر می‌رسد این است که شهاب 5 بر اساس موشک Taepo-dong 1 به عنوان یک وسیله پرتاب فضایی (SLV) طراحی و ساخته خواهد شد.

برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که موشک «شهاب 4» بر اساس ویژگی‌های موشک «SS-4» ساخت شوروی تهیه شده است. گزارشهای دیگر حاکی است که موشک «شهاب 5» با برد بیشتر نیز وجود دارد که بر اساس ویژگی‌های موشک Tapeo Dong یا SS-4 ساخته شده است. می‌گویند این موشک تا 4 هزار کیلومتر برد دارد و بیش از یک تن مواد را می‌تواند حمل کند. ایران ممکن است دو برنامه موشکی دیگر شامل سیستم‌های دوربردتر داشته باشد که گزارش‌های متعددی در خصوص حداکثر برد آن مطرح است بردهایی که این گزارش‌ها ذکر کرده‌اند، عبارتند از 3650 کیلومتر،‏ 4500 تا 5000 کیلومتر‏، 6250 کیلومتر و ده‌هزار کیلومتر.

به نظر می‌رسد که ایران موفق به دستیابی به جزییات فناوری و طراحی موشک روسی SS-4 شده است. موشک SS-4 که به موشک R-12 یا Sandal نیز معروف است، یک موشک روسی قدیمی با سوخت مایع است که برای اولین بار در سال 1959 به خدمت گرفته شد و احتمالاً به عنوان اجرای بخشی از پیمان IRBM نابود شده است. این موشک بسیار بزرگ است و فناوری آن به اوایل دهه 1950 مربوط می‌شود، البته بین سال‌های 1959 و 1980 دوبار نوسازی شده است. خطای این موشک 2 تا 4 کیلومتر و حداکثر برد آن دو هزار کیلومتر است و معنایش این است که فقط با یک کلاهک اتمی یا یک سلاح بیولوژیکی نزدیک به مرگباری سلاح‌های هسته‌ای کارایی دارد. در عین حال فناوری کلی موشک SS-4 نسبتا ساده و نزدیک به 1400 کیلوگرم وزن دارد.

گزارش‌های فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد ایران ممکن است از تکنولوژی‏های روسی برای توسعه موشک‌های دوربرد خودش که با بردهای 2000 تا 6250 کیلومتر استفاده کند. منابع اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا گزارش داده‌اند که ایران در حال توسعهء موشک‌ «شهاب 4» با برد ?000 کیلومتر است و می‌تواند تا حدود 2000 پوند مواد حمل کند و خطای آن حدود 2400 متر است. برخی از برآوردها نشان می‌دهد که سیستم این موشک سال 2004 تا 2005 عملیاتی خواهد شد. معاون وزارت خارجه در امور خاور نزدیک در 28 جولای 1998 گواهی داد که آمریکا برآورد می‌کند این سیستم هنوز جهت تقویت موتورها و سیستم هدایتی خود نیاز به کمک خارجی بیشتری دارد.


? منبع:
moshaki-nezami.blogfa.com

سازمان CIA

سازمان CIA تائید کرده است که بیش از نیمی از سفینه های فضایی که در سال ها 1950 تا 1960 مردم مشاهده کرده اند هواپیماهای جاسوسی ساخت این کشور بود است

ما در این جا 6 هواپیمای جاسوسی که مردم به اشتباه آن را سفینه فضایی تصور می کردند را معرفی می کنیم .

1 - RQ-3 Darkstar

موشک Fateh-110 یا NP-110 یک موشک بالستیک استراتژیک با برد کوتاه است.این موشک از یک موتور تک مرحله ای که با سوخت جامد کار میکند بهر میبرد,فاتح 110 موشکی سطح به سطح است که با استفاده از سوخت جامد توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 200 کیلومتری(به گفته برخی منابع 170 کیلومتری)را داراست.فاتح 110 یکی از طرحهایی است که در صنایع هوا و فضای ایران برای ساخت موشک های سوخت جامد و مایع دنبال میشود.این موشک در سپتامبر سال 2002 تست نهایی خود را با موفقیت انجام داد.برد ابتدایی این موشک 200 کیلومتر بود اما در سپتامبر سال 2004 اعلام شد برد آن به 250 کیلومتر افزایش داده شده است و توانایی افزایش دوباره ان در صورت نیاز وجود دارد.
طبق برخی گزارش ها Fateh-110A بر پایه موشک چینی DF-11A ساخته شده است که بردی برابر با 300 یا 400 کیلومتر را دارست و توانایی حمل کلاهک هسته ای را دارد.
موشک فاتح 110 از راداری داخلی و الکترو اپتیکالی برای هدایت خود استفاده میکند که به آن دقتی بسیار دقیق بخشیده محدوده خطای این موشک((CPE فقط 10 متر است.فاتح 110 موشکی فوق مدرن است که توانایی حمل کلاهکی به وزن 500 کیلوگرم را داراست.طراحی اولیه این موشک در سال 1997 شروع شد و در سال 2002 وارد خدمت گردید.

---

مشخصات:
عملکرد: موشک بالستیک استراتژیک
سازنده: سازمان هوا وفضای ایران
پیشرانه:موتور سوخت جامد تک مرحله ای
طول:8.06 متر
وزن:3.450 کیلوگرم
قطر: 0.61 متر
برد ??? :کیلومتر در نوع اول و 250 کیلومتر در مدل بعدی
سیستم هدایت:رادار داخلی و چشم الکترونیکی
محدوده خطا:?? متر CPE
کلاهک: 500 کیلوگرمی
جایگاه پرتاب:ثابت
زمان ساخت: 1997
ورود به خدمت:2002

هلیکوپتر تهاجمی تایگر

هلیکوپتر تهاجمی تایگر جهت استفاده نیروهای نظامی دو کشور فرانسه و آلمان در سه مدل پایه ساخته شده است.که شامل دو نوع ضد تانکHAC (فرانسه)وUHT (آلمان)و یک نوع پشتیبانی رزمی برای فرانسه به نام HAPمی باشد.البته یک مدل باقابلیت شناسایی برای ارتش استرالیا و نوع دیگر بر پایه HAPبرای ارتش اسپانیا نیز تدارک دیده شده است.پروژه طراحی این هلیکوپتر متعلق به یوروکوپتر(یکی از شاخه های فرعیEADS)بوده و ازپیمانکاران اصلی این پروژه می توان به دایملر کرایسلر از آلمان و ماترا از فرانسه و کاسا از اسپانیا اشاره کر.در طراحی و ساخت این هلیکوپترجهت کاهش وزن تقریباً در هشتاد درصد بدنه از مواد کامپوزیتی استفاده شده که سازه اصلی از کولارو ورق های کربن و پانل ها نیز از سازه های لانه زنبوری نومکس با پوسته کربن و کولار ساخته شده اند.کابین خلبان و افسر تسلیحات مجهز به نمایشگرهای رنگی چند منظوره و همچنین نمایشگرHead-Up برای خلبانان بوده و سایت نشانه گیری نصب شده روی کلاه خلبان و افسر تسلیحات نیز از تجهیزات استاندارد است.از تجهیزات ناوبری موجود در کابین خلبان می توان به رادار داپلر،ارتفاع سنج رادیویی و سیستم مکان یابی جهانی اشاره کرد.هلیکوپترهای تایگر با استفاده از دوموتور توربوشفتMTR390 با قدرت 1285 شفت اسب بخار به پرواز در می آیند.

موشک( هوا به هوا) استینگر   موشک میسترال

هلیکوپتر ضدتانک تایگر
هر دو نوع تایگر ضدتانکHAC,UHT مجهز به سایت نشانه گیری osiris دوربینIRCCDو مسافت یاب لیزری و همچنین دوربین مادون قرمز نصب شده روی دماغه با زاویه میدان دید سی در چهل هستند.این هلیکوپتر می تواند چهار موشک هوابه هوای (میسترال یا استینگر)را با خودحمل کند که موشک های میسترال با سرجنگی 3کیلوگرمی بردی برابر 6کیلومترواستینگر با سرجنگی یک کیلوگرمی بردی برابر 5 کیلومتر دارد.در ماءموریت های ضدتانک مهمترین اسلحه تایگر موشک اروپاییHOT3یا موشک تریگات بوده که در هر لحظه فقط یک اسلحه می تواند فعال باشد.برد موشک تریگات برابر 500 تا 5000 متر است در حالی که برد موشک تریگات در حدود 4000 متر می باشد.تایگرهای سفارشی ارتش استرالیا به موشک های هلفایر و راکت های 70میلیمتری مجهز خواهند شد.

هلیکوپتر پشتیبانی رزمی تایگر

نوع پشتیبانی رزمی هلیکوپتر تایگر مجهز به یک توپ 30 میلیمتری با نواخت 750تیر در دقیقه برای درگیری های نزدیک و راکتهای 68 میلیمتری بود ه و همچنین جهت مقابله با تهدیدهای هوایی توانایی شلیک موشک های هوا به هوای میسترال را دارد.این هلیکوپتر دارای سایت نشانه گیریStrixنصب شده درسقف با پایدارکننده ژیروسکوپی علاوه بر انواع دوربین های مادون قرمز ومسافت یاب لیزری مجهز به سایت نشانه گیری اپتیکی نیز است.اولین پرواز هلیکوپتر تایگر در سال 1991 انجام گرفت و تولید سری آن نیز از سال 2002 شروع شده است.فرانسه و آلمان هرکدام80 فروند سفارش داده اند که تحویل آنها از اواخر سال 2004 شروع شده است.

M32:

 نارنجک انداز جدید نیروی سپاه تفنگداران دریایی امریکا را میتوان از مرگ اورترین

جنگ افزار های حال حاضردنیا دانست.مقامهای شرکت mieکه نارنجکهای draco

را برای این سلاح فراهم میکنند. ادعا دارند که یکتیرdraco به سرجنگی ترمو باریک

میتواند یک ساختمان را به خرابه ای تبدیل کند.این نارنجک انداز میتواند ? نارنجک

?? میلی متری در عرض ? ثانیه شلیک کندوهمین امر ان را به اسلحه ای مخوف

ومرگ اور تبدیل کند.

برد این سلاح به ??? متر میرسد. در حالی که وزن خالی ان ?کیلو گرم ودرحالت

پربا شش تیر draco وزن ان ?/? کیلو گرم است.

    

تانک پدافند هوایی گپارد ساخته شده در کارخانجات کراوس – مافی وگمن KMW در مونیخ آلمان میباشد که در نیروهای مسلح کشورهای بلژیک ، هلند و آلمان عملیاتی شده است . 43 دستگاه توپ پدافند هوایی خودکششی گپارد مازاد بر نیاز ارتش آلمان ، از سوی این کشور به نیروهای مسلح رومانی اهدا شد . اولین دستگاه از این هدیه گران قدر در نوامبر 2004 تحویل شد .



این خودرو با سامانه مهار آتش ، سنسورهای کشف و ردیابی هدف در هر شرایط آب و هوایی و توپهای خودکار پر قدرت ، یکپارچه شده است . نقش این خودرو در میان نیروی های ناتو شامل حفاظت از تاسیسات کلیدی ، واحدهای رزمی و نیروهای در حین حرکت و یا مستقر در میدان نبرد میباشد .
گپارد بر پایه ی اتاقک تانکهای مشهور لئوپارد1 ، همراه با یک برجک تازه طراحی شده کاملاً چرخان که بر روی آن سوار شده و یک جفت توپ خودکار 35mm اورلیکن KDA و دو آنتن رادار که بر روی آن نصب شده است . رادار کشف هدف در عقب برجک و رادار ردیاب بر روی پیشانی برجک و بین دو توپ نصب شده است . طول لوله های توپ 3.15 متر است و در صورت استفاده از مهمات FAPDS سرعت خروج گلوله از دهانه توپ به 1440 متر بر ثانیه میرسد و حداکثر برد موثر توپها نیز 5500 متر میباشد . توپهای خودکار KDA قادرند دو نوع متفاوت از مهمات را مورد استفاده قرار دهند ، به طور معمول گلوله ها به صورت تلفیقی از 320 تیر ضد هوایی و 20 تیر ضد اهداف زمینی برای هر توپ هستند . در مجموع نرخ آتش توهای اورلیکن 1100 گلوله در دقیقه است .
نیروی لازم برای به حرکت در آوردن برجک الکتریکی گپارد به وسیله ی یک جنراتور 40 کیلوواتی تامین میشود که خود جنراتور نیز از یک موتور 4 سیلندر 3.8 لیتری مرسدس بنز نیرو میگیرد . . گپارد مجهز به 8 پرتاب کننده نارنجک دود زا که در دو طرف برجک نصب شده اند نیز میباشد . KMW در حال گسترش یک سیستم موشکی بر پایه موشکهای سطح به هوای استینگر برای گپارد است . یک جفت از این پرتاب کننده های استینگر در دو طرف هر یک از توپهای 35 میلیمتری نصب خواهد شد .
گونه ها
به طور کلی دو نمونه متفاوت از گپارد در حال خدمت هستند ، گونه استاندارد که برپایه تنظیمات آلمانی هستند و گونه متفاوت هلندی .
آلمانی
• رادرا جستجو گر :: باند S و 15 کیلومتر برد
• رادار ردیاب :: باند Ku و 15 کیلومتر برد
• مسافت سنج لیزری
هلندی
• رادار جستجو گر :: باند X و 15 کیلومتر برد
• رادار ردیاب :: باند X / Ka و 13 کیلومتر برد

برنامه های ارتقا
برنامه های به روز رسانی گپارد شامل : یکپارچه کردن امکانات سیستم C3 که در آن برد رزمی گسترش و مسافت درگیری با اهداف به طور چشمگیری افزایش یافته ، ضمن اینکه زمان واکنش کوتاه تر و احتمال بر اصابت گلوله و کشتن هدف نیز بهتر شده است . تاکید اصلی در برنامه های به روز رسانی گپارد مواردی همچون نصب سیستم های جدید کنترل آتش ، فرماندهی و کنترل مدیریت ، وسیله اندازه گیری سرعت گلوله هنگام خروج از دهانه توپ و نهایتاً به دست آوردن گواهی لازم برای استفاده از مهمات ویژه نافذ زره مجهز به خرج موشکی جدا شونده ، موسوم به ( FAPDS ) میباشد .
شبکه فرماندهی ، کنترل و ارتباطات در گپاردهای هلندی شامل سیستم کنترل جدید TICCS همراه با بی سیم FM9000 ساخت شرکت تیلز ( سیگنال پیشین ) هلند است . سیستم C3 برای گپارد های آلمانی HflaAFüSys است که شامل دستگاه بی سیم مدرن SEM93 ساخت کمپانی معروف SEL/Alcatel آلمان میباشد .
جنگ افزار
گپارد با یک برجک دو نفره که به و سیله نیروی الکتریسیته عمل میکند و دو قبضه توپ اورلیکن KDA 35 mm یکپارچه شده است . این توپها به صورت خودکار با نوارهای فشنگ تغذیه میشوند . طول لوله ی توپها 3150 میلیمتر ( 3 متر و250 سانتیمتر ) است . نرخ آتش با احتساب هر دو قبضه توپ 1100 گلوله در دقیقه میباشد . هر کدام از توپها دارای 320 گلوله ضد هوایی و 20 گلوله ضد اهداف زمینی آماده به شلیک شامل مهمات جدید FAPDS هستند . سرعت خروج گلوله های FAPDS از دهانه لوله های توپ چیزی بیش از 1400 متر در ثانیه است . گپارد مجهز به 8 پرتاب کننده نارنجک دود زا که در دو طرف برجک نصب شده اند نیز میباشد . KMW در حال گسترش یک سیستم موشکی بر پایه موشکهای سطح به هوای استینگر برای گپارد است . یک جفت از این پرتاب کننده های استینگر در دو طرف هر یک از توپهای 35 میلیمتری نصب خواهد شد .
سیستم کنترل آتش
گپارد از کامپیوتر مهار ( کنترل ) آتش دیجیتال ، محصول EADS ( DASA ) بهره میبرد . این کامپیوتر دیجیتالی مینیاتوری از پردازنده 32 بیتی موتورولا 68020 ، کامپیوتر های تک صفحه مداری همراه با کمک پردازنده های محاسباتی و فرماندهی ، کنترل و ارتباطات ( C3 ) استفاده میکند .
رادار
گپارد مجهز به رادار های جستجو گر و ردیاب مستقل از هم مجهز شده است ، رادار جستجو گر ( در باند S برای خودروهای آلمانی و باند X برای خودروی های هلندی ) در قسمت عقب برجک و رو به جلو نصب شده و رادار ردیاب ( در باند Ku برای خودروی های آلمانی و باند X/Ka برای همتایان هلندی ) بر روی پیشانی برجک مستقر شده است . رادار ها توانایی اسکن 360 درجه محیط و همزمان ردیابی اهداف ، خنثی سازی پارازیت را دارا میباشند . علاوه براین رادار های گپارد قابلیت جستجو گری خود را در حال حرکت نیز همچنان حفظ میکنند .

نفربر زرهی هشت چرخ الفهد

نفربر زرهی/ شناسائی "الفهد" توسط شرکت صنایع سنگین "عبدالله الفاریس" واقع در "دمان" در شمال "ظهران" (نزدیک سواحل خلیج فارس) توسعه یافت.
"الفهد" اولین نفربر زرهی است که کار طراحی و ساخت آن در عربستان سعودی انجام پذیرفته. در سال 1998 - 100دستگاه از نفربر زرهی "الفهد" برای خدمت در گارد ملی عربستان سعودی وارد خط تولید گشت. این نفربر زرهی دارای 8 چرخ میباشد. "الفهد" دارای 2 مدل میباشد: AF-40-8-1 برای حمل نفر و AF-40-8-2 برای ماموریتهای جنگی و شناسائی. مدل شناسائی/ رزمی AF-40-80-2 دارای گنجایش 4 خدمه است. همچنین این مدل میتواند مجهز به برجک متحرک جهت نصب توپ 105mm با عقب نشینی کم و توپ 40mm در قسمت خدمه گردد. جایگاه راننده مجهز به یک واحد پریسکوپ دید در روز/ شب است. اسکوپ دید در روز/ شب میتواند در قسمت خدمه هم نصب گردد.

"الفهد" مجهز به یک دستگاه موتور 12 سیلندر 550hp Deutz air-cooled است. موتور water-cooled جزء آپشنهای اختیاری است. برای جاده های آماده فقط 4 چرخ میانی دارای نیروی محرکه و هدایت هستند و دارای حداکثر سرعتی معادل 90km/h میباشد. 550 لیتر سوخت دیزل حمل شده حداکثر بردی برابر با 600km را به "الفهد" میدهد. شاسی، موتور، سیستمهای انتقال، تعلیق، تراز طراحی شده اند تا کارائی بالائی را در هنگام عبور از زمینهائی با شرایط دشوار و متغیر به نمایش بگذارند. برای عبور از زمینهای دشوار و متغیر از قدرت هر هشت چرخ استفاده میشود. سیستم تراز در دو حالت دستی و اتوماتیک قابل اجرا است.

"الفهد" قادر به طی کردن شیبهائی تا 80 درصد، شیبهای جانبی تا 55 درصد و گودالهای طبیعی و مهندسی تا 2,500mm و 2,000mm است. ساختمان بدنه "الفهد" از ورقهای فولاد مقاوم جهت محافظت از مهمات ضد نفر تجهیز شده. سیستم تهویه هوا به اضافه فیلترهای هسته ای، شیمیائی و میکروبیولوژی در نمونه استاندارد گنجانده شده است. مدل AF-40-8-1 ظرفیت حمل 11 سرباز مجهز به اضافه راننده را داراست. موقعیت قرارگیری موتور در مدل AF-40-8-1 در جلو قرار دارد (به جای عقب). همچنین در عقب نفر بر رمپی برای ورود و خروج سربازان قرار دارد که در نمونه شناسائی/ جنگی نیست. این مدل میتواند به یک برجک گردان جهت حمل توپ 40mm مجهز گردد، همچنین به صورت آپشنهای اختیاری امکان نصب پورتهای آتش وجود دارد. ظرفیت سوخت در هر دو مدل یکسان است. موتور کوچکتر، 10 سیلندر Deutz با 400 اسب بخار نیرو با وزن خالی عملیاتی کمتر، ترکیب شده تا برد 800 کیلومتری را به این مدل ببخشد، یعنی 200 کیلومتر بیش از مدل شناسائی/ رزمی.

کشورهای دارنده:

عربستان سعودی: 100 دستگاه
پاکستان
لبنان
کویت
بنگلادش: 60 دستگاه

 

 مسلسل دستی TEC DC-9 ، ساخت سوئد

هواپیمای جنگنده بمب افکن ایرانی شفق نشانه ای از اقتدار ملی

           

 در مورد هواپیمای جنگی شفق که توجه جهان هوانوردی را به خود معطوف ساخت و سایتها و مجله های مشهور صنعت هوانوردی در مورد آن دست به گمانه زنی پرداختند و آن را ستوده و نشانه ایی از پیشرفت صنایع هوایی ایران دانستند. 

چنین میتوان گفت: 

بی شک ایران با گامهای خوبی که در صنعت هوانوردی برداشته سرآمد کشورهای منطقه است. به ویژه با طراحی و ساخت هوایمای جنگی شفق توانایی بالای خود را را به نمایش گذاشته و کارشناسان نظامی را در سراسر جهان، از چنین طراحی برجسته و پیشرفته ای شگفت زده کرد.

در مورد هواپیمای جنگی شفق که توجه جهان هوانوردی را به خود معطوف ساخت و سایتها و مجله های مشهور صنعت هوانوردی در مورد آن دست به گمانه زنی پرداختند و آن را ستوده و نشانه ایی از پیشرفت صنایع هوایی ایران دانستند. طراحی و ساخت این جنگنده ابتدا قرار بود با همکاری روسیه انجام شود اما با توجه به فشارها و تهدیدهای آمریکا، روسیه خود را از این برنامه کنار کشید و طرحان و کارشناسان ایرانی به ویژه دانشگاه صنعتی شریف برای رو کم کنی هم که شده با همت و تلاش خودشان کار طراحی را انجام داده و به مرحله ساخت اولین نمونه رسیدند.

در واقع همان گونه که سایت اینترنتی روسین دیفنس نوشته بود، ایران با طراحی و ساخت این جنگنده و نمایش آن همه را شگفت زده کرد. با ساخت این جنگنده صنایع هوایی ایران به پیشرفت قابل ملاحظه ای دست یافته است. این سایت اینترنتی همچنین در مورد این هواپیما می نویسد شفق از موتور روسی RD-۳۳ کلیموف استفاده می کند و از کابین پیشرفته ایی مجهز به سامانه های نمایشگر رنگی ساخت روسیه استفاده می برد.

این نمایشگرها را می توان قابل مقایسه با نمایشگرهای چند کاره و رنگی مورد استفاده در هواپیمای جنگی F/A-۲۲ آمریکا دانست. این سایت شفق را با طرح هواپیمای MiG I-۲۰۰۰ روسیه قابل مقایسه دانسته است.

از ویژگیهای شفق میتوان به طراحی ویژه و آیرودینامیک تحسین برانگیز آن اشاره کرد. از شکل و شمایل هواپیما و همچنین ورودیهای هوای موتور آشکار است که طراحان تلاش بسیاری به خرج داده اند تا بازتابش راداری هواپیما را به کمترین حد ممکن برسانند تا امکان کشف و رهگیری آن دشوارتر باشد.

در واقع می توان شفق را اولین هواپیمای جنگی استیلث ایرانی به حساب آورد. نوع سازه به کار رفته به شکل مناسبی اجازه حمل انواع بمب و موشکهای هوابه هوا و هوابه زمین و همچنین انواع بمب با هدایت لیزری را به این هواپیمای توانمند می دهد.

احتمالا طراحان با آینده نگری امکان استفاده از موشکهای هدایت شونده روسی را مد نظر داشته اند. ایران گفتگوهایی را برای تولید موتور پیشرفته روسی به نام RD-۳۳ انجام داده است و گویا گفتگو هایی نیز در زمینه تولید تحت امتیاز نمایشگرهای چند منظوره ساخت روسیه در جریان است. این هواپیما که اولین نمونه آن سال قبل ساخته شد، قرار است که دو سال دیگر، با نقش نظامی یا آموزشی، وارد خدمت نیروی هوایی شود. به هر روی شفق گام تحسین برانگیزی در صنایع هوایی ایران به حساب آمده و طراحی و ساخت آن موجب افتخار و سربلندی ایرانیان است.