قامت می بندم
نمازعشقت رابه شکوفه های
سرخ سیب
وایمان می آورم به چشمانت
زمان دیدار
حالا اذان یک شهر
حی الا خیرالعمل
وفقط "من" اینجا بی تاب تر
حا لا که قلم تند تر می دود
وضو می گیردآب وآئینه اش
تمام سپیدی آسمان
چادرم می شود
وآبی اش جانمازم
آن وقت تنها ماه می تواند شود
مُهر پیشانی ام
چه منظره ای‌!
تسبیح دستانم تمام ستاره هاست

روی سنگ قبر من هم بنویسید روزی می خواستم عشق را بفهمم انرا خریدم

 از عابری میان تار و پود قلبم پنهانش کردم تا شاید ان رهگذر

دوباره از کوچه خاطرم عبور کند

و من دستانم را برایش باز کنم
می روم چون هیچ کس دستانم را نگرفت

تو رفتی قلب دریا را شکستی

دل گلهای صحرا را شکستی

به هر اندوه ما را طاقتی بود

تو پشت طاقت ما را شکستی

بتراش ای سنگ تراش ................  

                            روی سنگ قبره من عکسی از چهره زیبای نگارم بتراش

بنویس ای سنگ تراش عاقبت شدم فداش ... بنویس تا بدونه عمرمو دادم براش

روز آشناییمون رو تنه درخت بید .......  یار بی وفای من عکس دو تا دل و کشید

کفت یکی از اون دلها فدای اون یکی بشه .... عاقبت کشت دلمو تا که به آرزوش رسید